Lieve lieve mensen,

Guutttt, inmiddels zit ik hier al bijna 2 weken en ik heb het echt naar mijn zin! Vorig weekend ben ik naar de markt geweest en heb ik met de meiden schilderspullen gekocht voor een klaslokaal die we gingen schilderen. In de avond zijn we bezig geweest met het afscheidscadeau van Petra. Ze wil voor Adziwa elk kind een t-shirt geven met hun eigen naam. Aangezien er ongeveer 60 kinderen zijn, zijn we daar wel even mee bezig geweest. Ben benieuwd naar de reactie van de kinderen!

Zondag stond in teken van energie besparen. Daarom zijn we een dagje aan het zwembad gaan liggen. En alsof het niet erger kon na alle pech die ik al heb gehad, ben ik helemaal verbrand. Dat terwijl ik mij vaak heb ingesmeerd. Ik ben gewoon te snel in de zon gaan zitten... Het zal een keer mee zitten ;).

Afgelopen week hebben we hard gewerkt aan het pimpen van het lokaal op Adziwa. We schilderen een landschap rondom de muren. Maandag zijn we al vroeg begonnen en hebben we de basis geschilderd.

Ook heb ik maandag meegegeten met de kinderen. We aten rijst met vlees. Puur koolhydraten, dus ik zat al snel vol. Vies was het echter niet. Het is ook geen rijst zoals in Nederland, maar meer rijst dat lijkt op pap.
Het schilderen duurde die dag uiteindelijk 6 uur, waarna we boodschappen moesten doen voor het avondeten. Ik was helemaal gesloopt, omdat elke beweging schuurde bij m'n voeten, schouders en rug, doordat ik verbrand was. In de avond daarom niet veel meer gedaan. Hopen dat aftersun goed z'n werk doet...

Na maandag het gras, de lucht, de zee en de zon te hebben geschilderd, zijn we dinsdag begonnen met het schilderen van de dieren. Terwijl we bezig zijn met schilderen, komt Stellah naar ons toe en kijkt met bewondering naar het lokaal. Het doet haar goed, dat zag ik. Ze glimlachte en zei verlegen dat de kinderen het super zouden gaan vinden. Dat gaf mij een boost om weer verder te gaan. Als lunch aten de kinderen sima met vlees. Iedereen hier kent dat gerecht. Ik at een hapje mee, maar ik vond het eigenlijk niet te haggelen. Het smaakte naar tarwebloem en niet meer dan dat. Petra vertelde dat het wel werd opgegeten als jij dat niet deed en niemand vond dat onbeschoft. Zelf voelde ik me er wel een beetje ongemakkelijk bij, maar de rest had nu tenminste meer eten.

Woensdag was het alleen nog een kwestie van de puntjes op de I.
Ik voel dat we een goed team zijn, Petra, Carolien en ik. We luisteren naar elkaar en vullen elkaar aan met nieuwe ideeën. Bovendien hebben we het lokaal in 3 dagen gepimpt. Stellah was zo gelukkig en heeft zelf ook een bijdrage geleverd aan het lokaal! Bovendien vinden de kids het mooi :)

Ook kreeg Petra vandaag haar certificaat. Er werd voor haar gezongen en ze kreeg cadeautjes van de kinderen. Peet is hier voor 3 maanden geweest, zo goed van haar!

Op de terugweg naar huis gaan we met de minibus. Opnieuw proberen ze ons meer te laten betalen, omdat wij 'blanken' zijn. Eerst vond ik het niet zo erg en handelde ik gewoon voor een eerlijke prijs. Toch merk ik dat ik het frustrerend begin te vinden. Busdrivers geven lokale bevolking gemakkelijk wisselgeld, maar ik moet er altijd moeite voor doen. Het gaat niet per definitie om het geld, maar om het principe. Ergens snap ik het ook wel, het is normaal hier om het toch te proberen. Voor ons is het he belangrijkste is om gewoonweg aardig te blijven en het netjes af te handelen :).
Verder die dag doen we de boodschappen, drinken nog wat bij Coco's en zorgen in de avond voor het eten. We zorgen namelijk voor ons eigen avondeten en boodschappen. Voor de meeste van jullie natuurlijk heel normaal, maar voor mij is het even anders dan normaal, omdat ik nog niet op kamers woon. Het valt me op dat ik er wel een stukje zelfstandiger door word en dat vind ik juist wel fijn.

Donderdag hing er een feestelijke sfeer, omdat we speelden met ballonnen en vlaggetjes knutselden. Petra heeft alle t-shirts uitgedeeld en afscheid genomen van iedereen. De kinderen waren zo trots op hun shirt. Tevens was het handig, want hun namen stonden op de achterkant van het shirt. Zo kon ik ze bij naam roepen ;).

Ook deelden we wat pinda's uit. Daar waren ze zo blij mee, omdat ze dus normaal gesproken sima eten. Veel kindjes hebben daarom ook een eiwitbuikje. Toch wel gek om te zien, omdat ik het eerst niet zo door had. Heel stom, maar in de eerste instantie denk je dat ze gewoon wat stevig zijn.
In de avond gingen we uit eten, zoals we elke donderdag doen. Ik dacht aan die kindjes en vind het voelt dan toch een beetje dubbel om zelf wel een lekker hapje te eten. Heb er daarom voor gekozen om een kleine donatie doen aan Adziwa, zodat ze maandag genoeg geld hebben om voor de kinderen een keer iets anders kunnen eten dan sima.

Nu Petra niet meer op het project is en het schilderprojectje af is, moest ik even omschakelen. De docenten op het project zijn soms te bescheiden om te vragen of je iets voor ze kan doen, dus we moesten zelf even op onderzoek uitgaan. We hebben de kids geholpen met het schrijven van cijfers, zelfgemaakte slingers opgehangen, nog meer foto's van de kinderen op de muur geplakt (zodat ze een soort klassenfoto hebben) en met ze gespeeld.

En na een week hard werken is het nu weer weekend!
Deze zondag ga ik naar Senga Bay met een paar meiden.
Dat is een plekje bij Lake Malawi met gezellige terrasjes en mooi uitzicht. Leuk om nog iets meer te zien van Malawi.
Afgelopen donderdag hebben we twee nieuwe Nederlandse meiden ontmoet die daar op Senga Bay verblijven. Misschien dat we dus nog een keer afspreken met elkaar deze zondag.

Zin in!

Als jullie nog meer willen weten over wat dan ook, ask me!

Knuffel van mij en de groetjes!