Hi lieve mensen,

Daar ben ik weer hoor, een kleine 2 weken voor vertrek! Ik heb jullie nog genoeg te vertellen ;-). Mijn vorige blog is ruim 2 weken geleden. Sinds die tijd ben ik bezig geweest met de 'algemene voorbereidingen'. Denk bijvoorbeeld aan het kopen van gepaste kleding, activiteiten bedenken, reisdocumenten op orde hebben en een inpaklijst maken, Stiekem merk ik dat ik vooral aan het afwachten ben tot ik eindelijk kan gaan en in Afrika kan gaan helpen. Het is fijn hier, maar ik heb zin in iets anders, in een uitdaging. Ik probeer zoveel mogelijk uitdaging te zoeken in m'n tussenjaar, maar de afgelopen tijd stond ook in het teken van werken, zodat ik mijn reis kan bekostigen. Ik heb zin om nieuwe dingen te ontdekken, te helpen, maar vooral te leren.

Wat belangrijk is om met jullie te delen is dat ik een dag na het uploaden van mijn eerste blog een mailtje kreeg vanuit Doingoood. Dat luidde als volgt:

'Ik wil jou ook nog even bijpraten over nieuwe ontwikkelingen in Malawi. Ik ben net terug en heb uitgebreid gesproken met Children of the Nations, waar ook Chitipi onder valt. De organisatie gaat zoals ook voorgeschreven door de Malawische regering, geen nieuwe kinderen in de residentiële opvang meer opnemen. Dat betekent dat kinderen alleen nog instromen en er geen nieuwe kinderen worden opgevangen. In plaats daarvan gaat de organisatie zich richten op het helpen van de gezinnen in de gemeenschap, zodat kinderen bij hun familie kunnen blijven wonen en niet naar een instelling hoeven. Het gevolg hiervan is, blijkt de afgelopen maanden, dat de kinderen nu alleen nog extern naar school gaan en niet meer op het project. Dat betekent dat er overdag op het project geen kinderen zijn, ze komen pas om 1500 uur thuis. Children of the Nations is een brede organisatie waar erg veel te doen is. We denken daarom dat het leuker voor jou is als je ófwel overstapt naar Adziwa (zelfde doelgroep als voorheen bij Chitipi) ofwel bij Children of the Nations breed aan de slag gaat. Wat vind je daarvan?'

Dit betekent dus dat het project wat mij aansprak een heel andere draai heeft gekregen. Alleen maar in positieve zin! Deze kinderen zijn nu nog vaker bij hun familie i.c.m ondersteunende begeleiding van de vaste werkers en dat is toch het mooiste wat je die kinderen kan bieden?

Naar aanleiding van de mail van Doinggoood heb ik besloten om over te stappen naar het project Adziwa. Dit project heeft namelijk ook in de eerste instantie op mijn lijstje gestaan. Daarnaast kon ik niet zo'n goed beeld schetsen van wat ík, als vrijwilliger, kon betekenen op het project Children of the Nations.

Ik hoor jullie denken: wat houdt Adziwa dan in Juul? Nou beste mensen, dat ga ik jullie vertellen. Nu ik het project Adziwa heb gekozen, zal ik helpen met de dagelijkse verzorging van peuters en kleuters, in het klasje mee helpen met het geven van simpele lesjes, knutselen, zingen, etc. Ook zal ik een helpende hand bieden bij het koken en het voeden van de kleinste kinderen, persoonlijke aandacht geven aan de kinderen bijvoorbeeld spelen, boekjes lezen, in de speeltuin spelen, liedjes zingen. Bovendien ga ik mee helpen in de moestuin. Nu ben ik nou niet direct een persoon die goed met m'n handen kan werken, maar een poging wagen kan geen kwaad haha.

Het grootste verschil is dus dat ik nu met nog jongere kinderen in aanraking kom. Aan de ene kant vind ik dat erg leuk, maar het vraagt wel om extra voorzichtigheid in verband met de hechting van deze kinderen. Op dit project heb ik het idee dat mijn hulp nog meer welkom is. De zorgmoeders geven immers aan dat ze graag meer voor de kinderen willen doen, dus vrijwilligers kunnen hier goed bij helpen en ondersteunen.

Wat trouwens heel gezellig is, is dat Carolien op dezelfde dag aankomt in Malawi als ik en hetzelfde project heeft gekozen. Via Doinggoood ben ik met haar in contact gekomen. Tijdje terug hebben we elkaar ontmoet en het is een superleuke meid om mee op reis te gaan! Ik moet wel zeggen, het is best prettig om samen met iemand het project en de omgeving te leren kennen. Ze komt uit Brabant, dus ik gier als ik haar accent hoor. Nee, eerlijk, dat is echt grappig.

Verder krijg ik veel vragen over Oeganda. Niet iedereen van jullie zal dit weten, maar in juli dit jaar zal ik samen met andere jongeren vrijwilligerswerk gaan doen in Oeganda. Deze reis wordt georganiseerd vanuit de PKN Lisse. Ik heb even getwijfeld of ik mee zou gaan met deze reis. Het is namelijk de bedoeling dat we een groot deel van het geld inzamelen om deze reis mogelijk te maken en dat zou in botsing komen met mijn voorbereidingen voor Malawi. Daarnaast was er een eigen (dan wel niet kleine) bijdrage voor nodig en dat betekende extra werken. Ondanks dat wist ik dat ik heel graag mee wilde. Het is een heel ander project dan dat ik nu ga doen en bovendien doe ik dit samen met een groep, in plaats van individueel. We zullen hier samen met de lokale bevolking verder gaan bouwen aan de groeiende 'Real Shephard School'. Daarnaast zullen we gevangenen bezoeken die vast zitten, bijvoorbeeld omwille van hun geaardheid en we bezoeken een gehandicaptenwerkplaats. Bovendien is het gewoon een heel gezellige groep! Het ontmoeten van andere reisgenoten of juist de lokale mensen van het land, is op zichzelf al bijzonder. Je leert van elkaar over de verschillende normen en waarden van een cultuur en of geloof en kan je inzichten hierdoor verbreden.

Voor nu ga ik de laatste dagen genieten van thuis en dan zien jullie me 19 april gewoon weer terug! Tenzij ik daar een leuke man ontmoet. Die verhalen hoor je ook wel eens ;').

Let's go! X